Τα RPG γνωρίζουν άνθιση τα τελευταία χρόνια και αρκετά παιχνίδια παρέχουν παρόμοια gameplay, γραφικά αλλά και αποστολές με ελάχιστα εξ αυτών να ξεχωρίζουν για το πρωτότυπο σενάριο τους. Ένα παιχνίδι συγκεκριμένα, έχει βγει σε όλες τις κονσόλες ενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι developers φροντίζουν είτε να βγάζουν καινούριο υλικό είτε εκδόσεις όπως αυτή που έφτασε στα χέρια μας. Το παιχνίδι δεν είναι άλλο από το Outward: Definitive Edition για το Nintendo Switch.

Ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο και ένας φάρος που δεν άναψε ποτέ είναι η αιτία των όσων περνάμε…Συνερχόμαστε σε μια παραλία μόνοι και έρημοι (και ημίγυμνοι) με μόνη συντροφιά μια δάδα που βρίσκουμε στον δρόμο. Μετά από έναν ακόμα σύντομο ύπνο για να συνέλθουμε από το σοκ ξυπνάμε μέσα στον φάρο που θα έπρεπε να είναι αναμμένος. Το πρώτο πράγμα που συναντάμε είναι ένας σχετικά μεγάλος αριθμός ανθρώπων να μας περιμένουν στην πόρτα ζητώντας και τα ρέστα σχετικά με το ναυάγιο. Κάπου εδώ ξεκινάνε όλα…

Η πρώτη μας αποστολή είναι απλή (όχι ιδιαίτερα). Ή μαζεύουμε έναν αρκετά μεγάλο αριθμό coins ή χάνουμε το σπίτι μας. Με αυτή την αποστολή λοιπόν, μαζεύουμε τα κομμάτια μας και οτιδήποτε μπορούμε να βρούμε στο Cierzo και ίσως είναι χρήσιμο στο ταξίδι μας και βγαίνουμε στην άγρια φύση.

Ένας κόσμος ατελείωτος, με μέρη να σου παίρνουν την ανάσα και φυσικά εχθροί σε κάθε γωνία να περιμένουν να μας επιτεθούν και να πάρουν οτιδήποτε αξίας έχουμε πάνω μας. Το δυνατό σημείο του Outward: Definitive Edition είναι φυσικά η απίστευτη ποικιλία σε μέρη που μπορεί ο παίκτης να δει όπως σκοτεινά δάση, έρημοι, παραλίες που θυμίζουν νησιά της Καραϊβικής και έλη σκεπασμένα με ομίχλη και κίνδυνο.

Το Outward: Definitive Edition στηρίζεται απόλυτα στην εξερεύνηση των τεσσάρων κύριων περιοχών του (Chersonese, Enmerkar Forest, Hallowed Marsh και Abrassar) αλλά κάπου εδώ ξεκινάνε και τα προβλήματα. Η έλλειψη mounts αλλά και της επιλογής του fast travel με οποιαδήποτε μορφή κάνει το έργο μας πολύ δύσκολο καθώς οι περιοχές είναι αχανείς και το stamina πολύ περιορισμένο. Ακόμα ένα στοιχείο που μας ανάγκασε να κάνουμε πολύ συχνά κύκλους γύρω από τα ίδια σημεία είναι και ο μικρός χώρος που έχουν σχεδόν όλες οι τσάντες που μπορούσαμε να αγοράσουμε από τους πολλούς και διαφόρους πωλητές που βρίσκαμε σε κάθε πόλη και κάθε χωριό.

Στον αχανή κόσμο του Outworld: Definitive Edition υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός πολλών και διαφορετικών εχθρών και, ειδικά τις πρώτες (αρκετές) ώρες, όποιον και να συναντήσαμε στον δρόμο μας μας σκότωσε με σχετική ευκολία. Υπήρχαν μάλιστα και πολλές μάχες στις οποίος ο εχθρός μας σκότωσε με ένα και μόνο χτύπημα. Σε αυτό το σημείο βρήκαμε και ένα από τα κεντρικά προβλήματα του παιχνιδιού. Οι μάχες είναι περίεργες, τα χτυπήματα ανακριβή ενώ το stamina που μπορεί να είχαμε κρατήσει πριν τη μάχη διήρκεσε ελάχιστα καθώς με σχεδόν κάθε επίθεση που προσπαθούσαμε να κάνουμε χάναμε και το μισό.

Μπορεί στον κόσμο του Outward: Definitive Edition οι αντίπαλοι να είναι πολλοί και αρκετά πιο δυνατοί από εμάς, ένα στοιχείο, όμως, μας έκανε αρκετά θετική εντύπωση. Κάθε φορά που χάναμε και πεθαίναμε, δεν ξέραμε ούτε που θα βρεθούμε ούτε σε τι κατάσταση. Υπήρχαν περιπτώσεις που συνέλεξε το πτώμα μας ένα πλάσμα της φαντασίας που πραγματικά δεν ταίριαζε στον υπόλοιπο κόσμο και μας έδινε στέγη, φαγητό ή και όπλα ενώ άλλες φορές βρεθήκαμε σε ένα ορυχείο να σκάβουμε για μέταλλα και να τα πουλάμε προκειμένου να αγοράσουμε την ελευθερία μας.

Μετά από αρκετές ώρες παιχνιδιού μας βρήκε ένας χειμώνας βαρύς με αρκετό χιόνι που έκανε το έργο μας ακόμα πιο δύσκολο. Το κρύο μας έτρωγε σιγά σιγά το life bar ενώ το να βρούμε αρκετά νομίσματα για να αγοράσουμε σούπες ή το να πετύχουμε στη φύση τα υλικά που χρειαζόντουσαν ήταν σχεδόν απίθανο, γι’αυτό η μόνη μας ελπίδα ήταν να στήσουμε έναν πρόχειρο καταυλισμό και να ζεσταθούμε κοντά στη φωτιά.

Ακόμα ένα στοιχείο που δε μας άφησε να απολαύσουμε την εμπειρία που είχε να μας χαρίσει το παιχνίδι ήταν τα ατελείωτα loading screens που έκαναν την εμφάνισή τους κάθε φορά που θέλαμε να αλλάξουμε περιοχή ή απλά να μπούμε σε ένα σπίτι.

Όσον αφορά τον τομέα του online co-op, είναι ακόμα ένα κομμάτι του παιχνιδιού που επηρεάζεται από τα loading screens καθώς κάθε φορά που ήθελε ένα μέλος του party ή ακόμα και εμείς ως ο leader να αλλάξει τοποθεσία, έπρεπε να περιμένουμε να φορτώσει το παιχνίδι σε όλους και να είμαστε και πάλι όλοι μαζί. Δεν υπήρχε smoothness στις αλλαγές ενώ το online κομμάτι περιορίζεται μόνο στη λίστα φίλων στο Nintendo Switch ή, ακόμα και όταν θέλαμε να παίξουμε με κάποιων εκτός λίστας, θα έπρεπε να συνεννοηθούμε εκτός κονσόλας και να ανταλλάξουμε κωδικούς και το όνομα του δωματίου.

Αξίζει να σημειωθεί πως, λόγω της δυσκολίας των εχθρών που συναντήσαμε , το co-op ήταν σχεδόν αναγκαστικό καθώς με τη δύναμη 2 παικτών ήταν δυνατόν να ξεπεράσουμε κάποια συγκεκριμένα σημεία.

Εν κατακλείδι, το Outward: Definitive Edition για το Nintendo Switch είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον παιχνίδι που πάσχει αρκετά στον τομέα των γραφικών όπως και στις μάχες οι οποίες θυμίζουν παιχνίδια προηγούμενων δεκαετιών με αρκετά αργά animations και καθόλου καλή στόχευση.

Ευχαριστούμε την Enarxis Dynamic Media για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.