Έχοντας λιώσει το “Ninja Gaiden” στα νεανικά μου χρόνια σε σπίτι φίλου, καθώς δεν είχα Xbox, μπορώ να πω ότι την έλευση του “Rise of the Ronin” την περίμενα με συγκρατημένη αισιοδοξία. Όχι επειδή δεν εμπιστεύομαι τις δυνατότητες της Team Ninja ως dev studio, αλλά καθαρά για το γεγονός πως στο συγκεκριμένο project έπλεαν κυριολεκτικά σε αχαρτογράφητα νερά. Και παρά την αξιόλογη προσπάθειά τους, το “Rise of the Ronin” δεν επιτυγχάνει στο μέγιστο να δικαιώσει τον τίτλο ενός καλού action RPG.

Μια φιλική συμβουλή που θα σας έδινα, αν θέλετε να απολαύσετε την εμπειρία σας με το “Rise of the Ronin”, είναι να μην μπείτε στη διαδικασία συγκρίσεων με το “Ghost of Tsushima”. Eίναι κάτι που αναπόφευκτα έκανα κι εγώ και αισθάνθηκα πως με περιορίζει στο να βιώσω αυτό που θέλει να μου δώσει η Team Ninja. Ακόμα και αν δεν είχατε επαφή με κανένα από τα προηγούμενα games τους, όπως το “Nioh” ή το “Wo Long: Fallen Dynasty”, δεν θα έχετε πρόβλημα να εγκλιματιστείτε άμεσα. Για αυτούς βέβαια που τα έχουν παίξει, το pacing και η συνολική δομή του κόσμου θα τους φανούν σίγουρα γνώριμα.

Τοποθετημένο το 1863 κατά τη διάρκεια της περιόδου κυριαρχίας των Bakumatsu, η ιστορία μας ξεκινάει με τα Μαύρα Πλοία της Δύσης να έχουν αγκυροβολήσει στις ιαπωνικές ακτές με σκοπό να αποκαταστήσουν τις εμπορικές τους συναλλαγές δια της βίας. Με την Ιαπωνία να βιώνει τα τελευταία της χρόνια υπό την διοίκηση των Shogun (στρατιωτική ηγεσία χωρισμένη σε φέουδα), αναλαμβάνετε τον ρόλο ενός περιπλανώμενου Ronin πολεμιστή στην Yokohama, σε ένα open-world ARPG που συνδυάζει στοιχεία από “Ghost of Tsushima”, “Assassin’s Creed” και φυσικά “Nioh”. Δεν ξεκινάτε βέβαια την ιστορία σας με έναν χαρακτήρα. Μαζί με τον δίδυμο αδερφό σας, σας ανατίθεται ως τελευταία αποστολή να εισβάλλετε κρυφά σε ένα αμερικανικό πλοίο στον όρμο του Τόκιο, με την τελική έκβαση να σας καλωσορίζει για τα καλά στο “Rise of the Ronin”.

Το πρώτο σημείο αναφοράς είναι το character creation του τίτλου. Οι επιλογές που σας δίνονται είναι πάμπολλες και σας δίνουν τη δυνατότητα να φτιάξετε τον ιδανικό πολεμιστή με τα χαρακτηριστικά προσώπου και στυλ κόμμωσης που επιθυμείτε. Είναι κάτι που με τράβηξε πάρα πολύ, ειδικά σε ενδιάμεσες στιγμές του παιχνιδιού, όπου μετά από συγκεκριμένα γεγονότα, θεώρησα πως μία αλλαγή στην εμφάνιση θα αντικατοπτρίζει υπέροχα τα τεκταινόμενα στην ιστορία.

Ο κόσμος του τίτλου έχει ναι μεν μεγάλη έκταση, αλλά η έλλειψη των σχεδιαστικών λεπτομερειών φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Η γοητεία του όμως δεν έγκειται εκεί. Το γεγονός ότι συνδυάζει το action κομμάτι με το RPG, έχει ως αποτέλεσμα ένα ιδανικό πάντρεμα που αποτυπώνεται στο πως ξεδιπλώνονται τα γεγονότα και κυρίως το πως οι επιλογές σας μπορεί να έχουν μια εντελώς άλλη εξέλιξη από αυτή που περιμένατε. Με τη πάροδο των ωρών διαπιστώνετε τον αντίκτυπο των πράξεών σας στον κόσμο του παιχνιδιού και η εμβάθυνση που έχουν τα quests και οι NPC’s είναι εμφανέστατη όσο ξεδιπλώνεται το story.

Το design του χάρτη του “Rise of the Ronin” αποτυπώνει σε ικανοποιητικό βαθμό την Yokohama του 19ου αιώνα, με τους πλακόστρωτους δρόμους και τα πετρόκτιστα κτίρια να αναμιγνύονται αρμονικά με τις αχανείς πεδιάδες και τις ανθισμένες κερασιές. Και η λέξη “ικανοποιητικό” έρχεται να κολλήσει στο μεγαλύτερο αρνητικό ίσως του τίτλου που είναι η λεπτομέρεια στον σχεδιασμό. Όπως προανέφερα, η Team Ninja δεν έχει πειραματιστεί ξανά με open-world τίτλο, καθώς και με την ιστορικά ακριβή απεικόνιση μιας ιαπωνικής περιόδου, δεδομένου πως τα προηγούμενα projects της είχαν μία μίξη folklore και fantasy στοιχείου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα έναν κόσμο που είχε όλα τα φόντα να είναι εντυπωσιακός, αλλά καταλήγει να είναι άψυχος και χωρίς ζωντάνια.

Το traversal παρόλα αυτά κάνει πολύ πιο διασκεδαστικό το κομμάτι της εξερεύνησης, με το γάντζο και το glider να προσδίδουν άλλο αέρα στο gameplay, καθώς μπορούν να συνδυαστούν τόσο στη μάχη, αλλά και στην επίλυση γρίφων ή την πρόσβαση σε δύσκολα σημεία.

Και μπορεί το μέγεθος του χάρτη να μην είναι από τα μεγαλύτερα που έχουμε δει, είναι όμως γεμάτος από side content που είναι ζωτικής σημασίας στο level-up του ήρωά σας. Αν καθαρίσετε π.χ ένα χωριό από ληστές που λυμαίνονται την περιοχή, αυξάνετε το regional bond στο συγκεκριμένο σημείο και ανταμείβεστε με Karma που αποθηκεύετε σε banner checkpoints, έτσι ώστε να το ανταλλάξετε με skill points. Τα skill points σας είναι συνδεδεμένα με τέσσερα skill trees: Dexterity, Strength, Charm και Ιntellect. Υπάρχει πληθώρα δραστηριοτήτων που θα σας επιβραβεύσει με ΧΡ όπως τα glider challenges, η προσευχή σε ιερά και φυσικά (ω ναι!) η εύρεση γατών. Μη σας ανησυχεί το ποιο class θα επιλέξετε, καθώς όσο προχωράτε, τα skills μπορούν να κατανεμηθούν και σε άλλες ικανότητες διαφορετικές με το playstyle σας.

Αν αποφασίσετε να ξεκινήσετε με ένα pre-set build που είναι για έναν αργοκίνητο Bruiser, μπορείτε κάλλιστα να του αυξήσετε το dexterity για μία έξτρα “σβελτάδα” στις κινήσεις του. Ακόμα σημαντικότερο στη μάχη είναι η εναλλαγή ανάμεσα στα τρία βασικά στυλ: Chi, Jin και Ten, των οποίων η εναλλαγή ανάλογα το σενάριο μάχης θα σας βοηθήσει να υπερτονίσετε τις δυνάμεις σας και κυρίως να εκμεταλλευτείτε τις αδυναμίες των εχθρών σας. Με την ολοκλήρωση των tasks ανταμείβεστε και με ασήμι, το οποίο χρησιμεύει στην απόκτηση των πιο δυνατών αντικειμένων και είναι η καλύτερη δικαιολογία για να εξερευνήσετε κάθε περιοχή του χάρτη σπιθαμή προς σπιθαμή. Μη ξεχνάτε πως το leveling παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, οπότε έστω και ένα μικρό side quest κάποιες φορές μπορεί να προσφέρει μεγαλύτερη ανταμοιβή από το ξεκλήρισμα μίας εχθρικής συμμορίας.

Το ζουμί φυσικά όλων των ανωτέρω είναι το σύστημα μάχης, και το “Rise of the Ronin” όπως και άλλα μοντέρνα ARPG’s δεν συγχωρεί τα βιαστικά πατήματα κουμπιών. Η υπομονή είναι το βασικότερο εργαλείο στο οπλοστάσιό σας και πιστέψτε με είναι πολύ σημαντικότερο από τερματισμένα stats. Αυτό σας το λέει άνθρωπος που δεν έχει ακουμπήσει ποτέ του “Nioh” (πρώτον γιατί είμαι κότα και δεύτερον επειδή εκτιμώ την ψυχική μου υγεία) και είναι ίσως η καλύτερη συμβουλή που μπορούσα να δώσω στον εαυτό μου, καθώς υπήρχαν ουκ ολίγες rage στιγμές στο playthrough μου. Το Ki του χαρακτήρα σας (stamina) πρέπει να το παρατηρείτε συνεχώς, γιατί πρέπει να έχετε αρκετό για τις στιγμές που θα πρέπει να εκμεταλλευθείτε τις αλλαγές στο pattern επίθεσης των εχθρών σας, να τους σπάσετε την άμυνα και εν τέλει να τους ξεκοιλιάσετε με ένα από τα πολλά ομολογουμένως πολύ εντυπωσιακά takedowns. Το counterspark είναι επίσης ζωτικής σημασίας, καθώς με ένα πάτημα στο σωστό χρόνο μπορείτε να αντλήσετε το Ki του αντιπάλου σας και να επιβραδύνετε την κατανάλωση του δικού σας, δίνοντας έτσι στον ήρωά σας το τακτικό πλεονέκτημα. Και αν καταφέρετε να εγκλιματιστείτε με το timing που απαιτεί το melee σκέλος της μάχης, ο 19ος αιώνας σας φέρνει επιπλέον επιλογές που σπάνια θα βλέπαμε σε ένα παιχνίδι τοποθετημένο στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Από πιστόλια και μουσκέτα, μέχρι τόξα και shurikens, μπορείτε κάλλιστα να γίνετε απειλητικός από μακριά αυξάνοντας τις πιθανότητές σας στη μάχη προτού ορμίσετε. Σε όλα τα skirmishes που ήταν ευκολότερα στην ολοκλήρωση, δεν έμπαινα καν στη διαδικασία να τραβήξω το katana από τη θηκάρι του. Αν το συνδυάσετε και με τον γάντζο σας, μπορείτε να τραβήξετε εχθρούς από ψηλά σημεία ή να τους φέρετε πιο κοντά σας σαν άλλος Scorpion από το “Mortal Kombat”.

Το stealth κομμάτι από την άλλη είναι υπαρκτό, αλλά εμφανίζει ένα πρόβλημα που δεν αφορά αυτό καθ’ εαυτό. Είναι η εχθρική Α.Ι., η οποία παρόλο που βλέπει πολύ μακριά (καλοδεχούμενο, αλλά μη-ρεαλιστικό για τα gaming δεδομένα), είναι δυστυχώς εντελώς κουφή. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πυροβολείς κάποιον με την πιο φασαριόζικη καραμπίνα και οι σύμμαχοι του που στέκονται στα 20 μέτρα να ψάχνουν να βρουν από που ακούστηκε ο πυροβολισμός. Είναι ένα στοιχείο που προσωπικά με χάλασε, καθώς δεν δίνει κίνητρο επιβράβευσης ώστε να ολοκληρώσουμε ένα task με stealth, αντί με ανηλεείς πυροβολισμούς.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο που περιλαμβάνει το combat system είναι η συνεργασία με τους NPC’s. Όσο καλύτερη είναι η σχέση σας, τόσο μεγαλώνει το human bond που μοιράζεστε, με αποτέλεσμα καλύτερα όπλα, νέα στυλ μάχης και ιδιαίτερα perks και abilities που ενεργοποιούνται όταν είστε στη μάχη με τον συγκεκριμένο NPC. Tα δώρα που τους προσφέρετε επιταχύνουν τη διαδικασία bonding, η οποία προχωράει ούτως ή άλλως όση ώρα περνάτε μαζί στο παιχνίδι. Το γεγονός ότι μπορείτε να τους ελέγξετε αν επιθυμείτε την ώρα της μάχης, ανοίγει διόδους σε πολύ διαφορετικά fighting styles, τα οποία μπορεί και να σας εμπνεύσουν ώστε να τα χρησιμοποιήσετε και στον δικό σας χαρακτήρα.

Το κομμάτι του animation δεν μπορούμε να πούμε πως διεκδικεί δάφνες ποιότητας. Είτε σε free-roam, είτε σε αναμετρήσεις, οι επιρροές από το “Nioh” είναι εμφανείς. Και μπορεί στην fast-paced μάχη να σώζεται κάπως η παρτίδα, δεδομένης και της γενικότερης ιαπωνικής κουλτούρας στα γρήγορα κοψίματα της κάμερας για να υπερτονιστεί η δράση, όμως στο traversal με glider, στο grappling με τον γάντζο, ακόμα και στο τρέξιμο του χαρακτήρα φαίνεται πολύ σπασμωδική και δεν χτυπάει αρμονικά στο μάτι.

O ήχος επίσης δεν προσφέρει κάτι αξιομνημόνευτο αναφορικά με τα θέματα που ντύνουν μουσικά τις σκηνές. Οι διάλογοι αφήνουν μία ανάμεικτη αίσθηση, καθώς ορισμένοι χαρακτήρες είναι άκρως ταιριαστοί με τη φωνή τους, ενώ άλλοι είναι εντελώς off. Ευτυχώς στη μάχη, το sound design έχει κάνει καλή δουλειά με τα katanas και τα τουφέκια να αντιλαλούν υπέροχα στο αιματοβαμμένο τοπίο και να σε βάζουν λίγο καλύτερα στο διακύβευμα της στιγμής.

Τεχνικά, οι τρεις γραφικές λειτουργίες του τίτλου δεν μπορώ να πω πως είχαν τεράστιες διαφορές μεταξύ τους. Προσωπικά έμεινα στο Performance, καθώς παρατήρησα αρκετό stuttering στα άλλα δύο σε περιοχές με πολύ λεπτομέρεια. Είχα την αίσθηση πως όλα προσπαθούν να τρέξουν στα 60fps, αλλά κανένα εν τέλει δεν τα κατάφερε, με τα dips που παρατήρησα να είναι πολύ λίγα και να μην αφαιρούν από τη συνολική εικόνα.

Το γεγονός πως η Team Ninja δούλευε πάνω σε αυτόν τον τίτλο πριν από το 2017, καταδεικνύει πόσο σημαντικό project ήταν για αυτήν. Και το γεγονός πως αντλεί στοιχεία από τα δικά της επιτυχημένα IP’s είναι αυτόματα και η καταδίκη του σε έναν βαθμό. Το “Rise of the Ronin” είναι στην καλύτερη ένα τίμιο ARPG που ακολούθησε μία πεπατημένη καλύτερων τίτλων, χωρίς να καταφέρει να χτίσει κάτι παραπάνω. Και αυτό το βάζει δυστυχώς αυτόματα σε μια ακούσια σύγκριση με τους καλύτερούς του σε κάθε πτυχή του gameplay του. Το stealth του “Elden Ring” είναι πολύ καλύτερο. Τα γραφικά του “Ghost of Tsushima” είναι κλάσεις ανώτερα. Η δομή των quests από τα μοντέρνα “Assassin’s Creed” έχει υλοποιηθεί πιο επιτυχημένα. Ακόμα και τα συστήματα του Karma, των Vendettas και του crafting τα έχουμε δει σε πολύ καλύτερες εκδοχές από αντίστοιχους τίτλους στο παρελθόν.

Είναι σίγουρα πολύ ευχάριστο να βλέπουμε δημιουργούς να ξεφεύγουν από το comfort zone τους και να μας προσφέρουν κάτι νέο για αυτούς. Δυστυχώς, η Team Ninja έπεσε θύμα της δικής της επιτυχίας, κάτι που ελπίζουμε να μην την αποτρέψει στο μέλλον για ένα αντίστοιχο εγχείρημα, εφόσον πλέον έχει την τεχνογνωσία να μας χαρίσει κάτι πραγματικά εντυπωσιακό σε μια open-world περιπέτεια.

Ευχαριστούμε θερμά το PlayStation Greece για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.