Τελικά, τα πρωινά του ΣΚ ήταν το peak της ανθρωπότητας όταν ήμασταν παιδιά. Καμία έννοια, ξύπνημα ότι ώρα θέλαμε και παιχνίδι από το πρωί ως το βράδυ. Η ξενέρα του να μην έχω την ενέργεια να σηκωθώ στις 8 το πρωί για να δω «Batman: The Animated Series» με στοιχειώνει ακόμα και σήμερα. Κάτι που ευτυχώς δεν ήταν πρόβλημα στις 12:30 καθώς αποζημιωνόμουν με κάτι εξίσου επικό.
Η χιονοστιβάδα του «Dragon Ball Z» δεν υπήρχε περίπτωση να μη συμπαρασύρει και την Ελλάδα στο πέρασμά της, καθώς κάθε αγόρι της ηλικίας μου συντονιζόταν πάντα για να παρακολουθήσει την συνέχεια του μαγευτικού ταξιδιού του Goku και των φίλων του. Και παρόλο που η ιστορία να μην μας έμενε ιδιαίτερα εντυπωμένη, εφόσον είχαμε μάχες από άλλο πλανήτη να μας κρατούν σε εγρήγορση, το anime του μεγάλου Akira Toriyama μας πέρναγε άψογα το σωστό συναίσθημα που έπρεπε να έχουμε απέναντι σε κάθε πρωταγωνιστή ή ανταγωνιστή της σειράς.
Μαζί λοιπόν με αυτή τη χρυσή περίοδο για τα παιδικά Σαββατοκύριακα, παράλληλα διανύαμε και την ολόχρυση περίοδο του PlayStation 2. Tα movie tie-ins παιχνίδια έκαναν δειλά-δειλά την εμφάνισή τους, με αμφιβόλου ποιότητας αποτελέσματα τις περισσότερες φορές, και κάθε φαν του «Dragon Ball» αναρωτιόταν πότε άραγε θα μπορούσε να αράξει με τον κολλητό του στο καναπέ και να του σκάσει ένα Kamehameha στα μούτρα. Παρόλο που το θρυλικό anime είχε σταθερή παρουσία στην gaming σκηνή από το 1986, η δική μου εισαγωγή στην αρένα έγινε τα Χριστούγεννα του 2004. Για να πω την αλήθεια, δεν ήμουν ποτέ θιασώστης των fighting games. Και γιατί ήμουν χάλια και κυρίως επειδή ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να μάθω combos και στρατηγικές. Όμως ένα brand name μπορεί να αλλάξει πολλά. Όντας από τότε μέχρι σήμερα ο μοναδικός fighting τίτλος με τον οποίο είχα ασχοληθεί ποτέ, το «Dragon Ball Z: Budokai 3» ήταν και είναι στα μάτια μου the best of the best.
Και να που 20 χρόνια μετά θα είχα την χαρά να πάω 20 χρόνια πίσω. Το «DRAGON BALL: Sparking! ZERO», για να αποφύγετε οποιοδήποτε μπέρδεμα, μπορείτε κάλλιστα να το αποκαλείτε και «Budokai Tenkaichi 4». Η συγκεκριμένη σειρά games του «Dragon Ball» είναι ομολογουμένως η καλύτερη σε ποιότητα, καθώς ήταν η πρώτη που μετέφερε την εμπειρία της 3D μάχης και τα χαοτικά special effects που όλοι αγαπήσαμε στο anime. To omni-movement που εισήγαγε δεν ξέφευγε απλά από το τυπικό side-by-side όλων των fighting τίτλων, αφού οι άξονες ύψους και πλάτους στον χώρο και η δυνατότητα πτήσης κυριολεκτικά παντού και μέσα από οτιδήποτε, του προσέδωσαν την ιδανική «Dragon Ball» ταυτότητα για ένα videogame πιστό στο anime.
Πλέον, με τον τελευταίο αξιόλογο τίτλο της σειράς να είναι πίσω στο 2007, το «Sparking! ZERO» όχι μόνο κρατάει την νοσταλγία της PS2 εποχής, αλλά καταφέρνει και να παντρέψει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο το universe του «Ζ», του «Super» και των ταινιών. H μάχη του με μία λέξη είναι «απολαυστική». Δεν περιέχει την πολυπλοκότητα ενός «Tekken» ή «Street Fighter» τίτλου με ατελείωτους συνδυασμούς combos, καθώς πρακτικά χρησιμοποιείτε δύο κουμπιά για κοντινή και μακρινή επίθεση συνδυαστικά με τους μοχλούς κατεύθυνσης για να εκτελέσετε ορισμένες βασικές επιθέσεις. Βάλτε μέσα και grabs με high/low χτυπήματα και έχετε τον πυρήνα ενός συστήματος μάχης. Πάμε όμως να δούμε τώρα και τα γύρω-γύρω που είναι πολύ πιο εντυπωσιακά και σίγουρα πιο απαιτητικά.
Η ουσιαστική πρόκληση της μάχης του «DRAGON BALL: Sparking! ZERO» είναι η κίνησή σας στον χώρο και το εντυπωσιακά πλούσιο σύστημα των counter-moves. Στον τομέα της κίνησης, καλείστε σε πρώτο χρόνο να πλησιάσετε τον αντίπαλό σας, κάτι που στα χαρτιά ακούγεται εύκολο, όχι όμως αν θέλετε να το κάνετε με ασφάλεια. Μπορείτε να μεταφερθείτε με teleport, να τους πλαγιοκοπήσετε με dash ή πολύ απλά να πετάξετε προς το μέρος τους με υπερηχητική ταχύτητα, κάτι που σίγουρα είναι ρισκαδόρικο και θα σας κοστίσει resources. To βασικό σας resource είναι το Ki και γεμίζει όταν ο χαρακτήρας στέκεται ακίνητος και αναπληρώνει την ενέργειά του, με αποτέλεσμα φυσικά να σας αφήνει εκτεθειμένους σε επιθέσεις. Η μπάρα του Ki χρησιμοποιείται στις ranged επιθέσεις ή στα super moves. Οι ranged επιθέσεις παρόλο που εκτελούνται με το πάτημα ενός κουμπιού, μπορούν εύκολα να σας αφήσουν εκτεθειμένους σε μια πλειάδα counter-attacks, εάν δεν είστε προσεκτικοί. Το game σας αναγκάζει να χρησιμοποιήσετε κάθε αμυντικό εργαλείο που σας προσφέρει, με τα blocks, τα deflects, τα parries και τα dodges να δένουν αρμονικά σε μία fighting φόρμουλα που ξεφεύγει από το παραδοσιακό button-mashing και μεταμορφώνεται σε μία στρατηγική παρτίδα σκάκι. Το μεγαλύτερο κλειδί στην άμυνά σας είναι να μελετάτε την συμπεριφορά του αντιπάλου σας και καθώς περιμένετε το wind-up της επίθεσής του (το οποίο είναι ανέλπιστα μεγάλο) να προετοιμαστείτε αναλόγως. Όταν βρείτε ένα παραθυράκι χρόνου για να κάνετε recharge το Ki σας, μην παραλείψετε να το κάνετε. Τακτικά μιλώντας, να είστε σίγουροι πως θα σας επιβραβεύσει περισσότερο από το να επιλέξετε να ξυλοφορτώσετε επιπλέον έναν knocked αντίπαλο.
Το story mode του τίτλου έρχεται και αυτό να λάμψει με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Ακολουθείτε την ιστορία ενός εκ των 8 διαθέσιμων χαρακτήρων (Goku, Vegeta, Frieza, Piccolo, Jiren, Gohan, Future Trunks & Goku Black) από τα «Dragon Ball Z» και «Super», με το game να καλύπτει και τα 4 βασικά arcs του «Ζ», αλλά και τα arcs του Tournament of Power από το «Super». Στο κομμάτι αυτό να σημειώσω πως έχοντας αφήσει το franchise από τα γυμνασιακά μου χρόνια, μου ήταν κάπως δύσκολο σε αρκετά σημεία να συμβαδίσω με την ιστορία, καθώς έπρεπε να ψαχτώ online ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να συνδέσω τα γεγονότα στην οθόνη μου. Δεν είναι ένας παράγοντας που έκανε αποτρεπτική την εμπειρία μου σε καμία περίπτωση, αντιθέτως μου ξύπνησε ξανά την κάψα να τα δω όλα από την αρχή. Tα 8 Character Episodes είναι το κυρίως πιάτο του story, καθώς βιώνετε στιγμές των χαρακτήρων κατά τη διάρκεια του anime, με την ιδιαιτερότητά του βέβαια, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του game, να είναι τα Sparking Episodes. Αυτά αποτελούν ουσιαστικά non-canon events και λειτουργούν ως υποθετικά σενάρια σε καίρια σημεία της ιστορίας. Σε διάσπαρτα σημεία θα παρατηρήσετε μάχες, όπου θα μπορείτε να επιλέξετε ένα μονοπάτι μέσω μίας επιλογής διαλόγου ή μίας νίκης με συγκεκριμένο τρόπο. Τα Sparking Episodes μπορεί να είναι ένα απλό cutscene ή να εκτείνονται σε ολόκληρο saga, κάτι που τα καθιστά ένα υπέροχο fan-service για τους φίλους του «DragonBall», καθώς αυτοί που έχουν ακολουθήσει την ιστορία θα τα χαρούν οπωσδήποτε περισσότερο από εκείνους που δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι. Ήταν κάτι που σίγουρα με στεναχώρησε, αφού έχω μείνει πολύ πίσω στην ιστορία, όμως ο ενθουσιασμός μου σε alternative events από στιγμές που γνώριζα, ήταν απλά over 9000.
Ίσως το καλύτερο feature στο story, που προσωπικά δεν περίμενα να δω, είναι η δυνατότητα να δημιουργήσετε τα δικά σας σενάρια μάχης με τους χαρακτήρες της επιλογής σας, σε επικά what-if ματσαρίσματα που θα ικανοποιήσουν την παιδική σας περιέργεια στο έπακρο. Παρά τον περιορισμό των λέξεων στους διαλόγους και στις προτάσεις που μπορούμε να φτιάξουμε, είναι υπέροχο να μπορείς να μοιραστείς με το community τη δική σου φανταστική αναμέτρηση, σε ένα feature του game που έχει σίγουρα πολλά περιθώρια εξέλιξης και ελπίζουμε να ξαναδούμε σύντομα ακόμα πιο εμπλουτισμένο.
Το roster που έχετε στη διάθεσή σας είναι σίγουρο πως δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Με 182 χαρακτήρες να δικαιώνουν επάξια το «Budokai Tenkaichi» και τις πάμπολλες επιλογές ηρώων που είχε ανά τα χρόνια, το «DRAGON BALL: Sparking! ZERO» ανεβάζει τον πήχη και με λιγότερο γνωστούς χαρακτήρες όπως ο Garlic Jr ή ο εξωγήινος Baby που μπήκε στο σώμα του Vegeta. Και ενώ το 182 ακούγεται αρκετά εντυπωσιακό σαν νούμερο, η αλήθεια είναι πως αρκετοί χαρακτήρες έχουν κοινά movesets (π.χ Trunks με Tapion), όμως οι ατάκες και τα special abilities τους είναι μοναδικά. Βάλτε και στην εξίσωση πως σε αυτό το νούμερο συμπεριλαμβάνονται και οι μορφές εξέλιξης του εκάστοτε ήρωα. Για παράδειγμα ο Cabba και ο Super Saiyan Cabba υπολογίζονται ως δύο χαρακτήρες, ενώ είναι ο ίδιος ήρωας ουσιαστικά. Σε τελική ανάλυση, μπορεί το 182 να μεταφράζεται σε 70-80 καθαρά μοναδικούς χαρακτήρες, όμως αυτό δεν αφαιρεί στο ελάχιστο στην εξαιρετική εμπειρία που θα έχετε όταν ανακαλύπτετε τα μοναδικά skills του καθενός.
Το online σκέλος του τίτλου ήταν προς έκπληξή μου μια πολύ ισορροπημένη εμπειρία, με τη σύνδεση να μην παρουσιάζει ιδιαίτερα προβλήματα και το input να ανταποκρίνεται πάντα στο χρόνο που πρέπει.
Τα visuals και ο ήχος του «Sparking! ZERO» είναι εύκολα μία κατηγορία μόνα τους. Όχι μόνο μπορούν κάλλιστα να κοντράρουν το «GT» σε πιστότητα και σε ποιότητα, αλλά καταφέρνουν να διατηρήσουν τη ρετρό cel-shaded 90τιλα που όλοι αγαπήσαμε ως πιτσιρικάδες. Τα εφέ μάχης είναι συγκλονιστικά με όλη τη σημασία της λέξης, είτε είναι πρόσκρουση στο έδαφος, είτε ο ήχος της ενεργειακής αύρας του Super Saiyan Goku, είτε ένα καταστροφικό beam collision που θα σας αφήσει Daredevil για ένα 5λεπτο. Οι original voice actors της αγγλικής μεταγλώττισης δίνουν ρέστα μετά από έναν ολόκληρο χρόνο στα recording booths, με τους Ιάπωνες να ακολουθούν κατά πόδας, παρόλο που προσωπικά τίμησα την αγγλική μετάδοση στο μεγαλύτερο μέρος του playthrough.
Στα αρνητικά του τίτλου θα σημείωνα τα πολύ αργά για κάποιο λόγο μενού, αποτέλεσμα των animations που εκτελούνται στην οθόνη, όπως επίσης και το character selection που δεν είναι ιδιαίτερα καλοφτιαγμένο και μπερδεύει. Επιπροσθέτως, το tutorial δεν είναι ιδιαίτερα βοηθητικό, με τα κομμάτια που σου διδάσκουν αρκετές κινήσεις να μην είναι ταξινομημένα και εν τέλει να τρώτε περισσότερο χρόνο ψάχνοντας το tutorial, παρά κάνοντάς το. Υπήρχαν και περιπτώσεις επιθέσεων που έκανα κατά λάθος και δεν υπήρχαν πουθενά στο tutorial. Ευτυχώς υπάρχει το training mode που σώζει την παρτίδα, δίνοντας σας τη δυνατότητα να φτιάξετε ό,τι σενάριο θέλετε για να σας δώσει το πλεονέκτημα στη μάχη.
Σε τελική ανάλυση, το «DRAGON BALL: Sparking! ZERO» είναι ένα μεγάλο δώρο για τους fans του θρυλικού anime που περίμεναν 17 χρόνια για μία αξιόλογη συνέχεια στο fighting genre της σειράς και τους επιβραβεύει με πραγματικά εμπνευσμένα what-if σενάρια που όλοι τους κάποτε θα είχαν πλάσει με τη σκέψη τους. Δεν μπορώ να πω αν είναι καλύτερο του «Budokai Tenkaichi 3» καθώς δεν το έπαιξα ποτέ εις βάθος, αυτό όμως που καταφέρνει είναι σου ξυπνήσει τη μαγεία που ένιωθες όταν καθόσουν απορροφημένος με τις πιτζάμες σου την τηλεόραση για μισή ώρα κάθε ΣΚ και ευχόσουν να πετάξεις καβάλα στον Shenron, με τον Goku να σου χαμογελάει δίπλα σου πάνω στο συννεφάκι του.
Ευχαριστούμε θερμά τη Bandai Namco για την παραχώρηση του key code για τις ανάγκες του review.
